(St)rondreis | Marokko

Rondreizen in Marokko: de do’s en don’t’s

DO	DON’T
Download de app maps.me om je weg (offline!) terug te vinden in de kleine straten van Marrakech. De routebeschrijvingen zullen je nog goed van pas komen.	Koop je souvenirs niet in de soeks. De prijs ligt er hoger, de kwaliteit lager. Er zijn genoeg andere plaatsen waar je kan vinden wat je zoekt.
In de hotels en restaurants zelf zijn de mensen ongelooflijk vriendelijk en staan ze te popelen om te helpen, uitleg te geven of iets aan te leren. Profiteer daarvan – zeker als je altijd al eens djembé hebt willen spelen met een bende gezellige Marokkanen. 😉	Blijf geen hele week in Marrakesh; zoveel is daar niet te doen. Als je goed doorstapt, kan je de bezienswaardigheden in de Medina (het oude gedeelte van de stad) op één dag gezien hebben.
Haal op de luchthaven meteen dirhams af aan een geldautomaat (en vergeet je debetkaart niet open te stellen voor de hele wereld!). Op die manier heb je meteen cash geld bij de hand en verlies je veel minder aan commissies dan in wisselkantoren.	Hoe romantisch het ook klinkt, slaap niet in de duinen van de Sahara. Je zal de schitterende sterrenhemel niet hoeven te missen als je kiest voor het comfort van een goed bed (en je zal ’s anderendaags niet de hele dag met een slecht humeur hoeven rond te lopen omdat je maar drie uur geslapen hebt).
Overnacht zeker in een riad in de plaats van een hotel wanneer je de kans hebt. Je zal zeker niet inboeten op comfort, en je krijgt er de gezelligheid van een persoonlijke benadering (en een Marokkaanse binnenkoer) voor terug.	Vermijd de plekken of donkere steegjes in Marrakech waar je bijna geen toeristen ziet rondlopen.
Een dek UNO-kaarten doet wonderen wanneer je een beetje tijd moet doden; op de luchthaven (die trouwens belachelijk onpraktisch is georganiseerd naar onze normen) bijvoorbeeld.	Proef zeker van de lokale keuken, maar wees voorzichtig met leidingwater, vlees en rauwe groenten of fruit. Of pak genoeg Imodium mee, da’s ook een optie.

Marrakech

Zeker niet iedereen zal onze mening delen, maar wij vonden Marrakesh helemaal geen fijne stad om in te verblijven. Het was me nog nooit overkomen dat ik tegen mijn zin een vreemde stad verkende – tot nu. Je loopt als toerist natuurlijk niet met ongelooflijk veel zelfvertrouwen door de kleine straatjes (zeker niet omdat die allemaal zo vreselijk hard op elkaar lijken), maar daardoor zien sommigen je als een gemakkelijke prooi. Dat hebben wij, jammer genoeg, een paar keer mogen ondervinden…

Elke keer wanneer we onze riad binnen of buiten wilden, moesten we een groepje mannen passeren dat ons elke keer nogal goed in het oog leek te houden. Het duurde dan ook niet lang alvorens we werden aangesproken, ja, zelfs uitgenodigd om thee te komen drinken. Als iemand die altijd het goede in de mensen probeert te zien – en die in verschillende reisgidsen had gelezen dat Marokkanen zulke gastvrije mensen zijn – stapte ik opgewekt het huisje binnen. Maar toen de man begon over zijn zieke, zwangere vrouw, voelden we de bui al hangen en kreeg onze thee een nogal wrange nasmaak. En ja hoor, vijf minuten later waren we zo’n twintig euro kwijt voor een tas thee – waar we dan nog eens allebei reizigersdiarree van hebben gekregen. “Het lichaam zuiveren”? Hallo, kroket…

> Wat hebben we vandaag geleerd? Loop nooit zomaar iemands huis binnen om thee te drinken, hoe goed ze het ook lijken te bedoelen. Tenzij je een veel te dure darmspoeling wilt krijgen, natuurlijk.

Toen we dan eindelijk weer de straat op konden om onze weg in te zetten naar de bezienswaardigheden op ons verlanglijstje, werden we letterlijk om de tien minuten tegengehouden door mensen in de straat die ons vertelden dat bepaalde straten afgesloten waren. Ik had in die reisgidsen van hierboven gelezen dat bepaalde delen van de stad effectief niet toegankelijk waren voor niet-moslims, dus geloofden we die mensen maar. Spoiler: niet doen. Dat vertellen ze dus niet om behulpzaam te zijn, maar om je de weg naar bepaalde winkeltjes te wijzen en er zo geld aan te verdienen. Twee uur later kwamen we eindelijk aan waar we op een halfuur ook hadden kunnen staan, en zo hadden we niet alleen onze tijd, maar ook ons geduld verloren.

> Wat hebben we vandaag geleerd? Vertrouw op je gps, niet op de mensen die de weg beter zeggen te weten. De straten die zij gesloten noemen, zijn negen van de tien keer gewoon open. En die andere keer zal je het wel met je eigen ogen kunnen zien.

Het weinige vertrouwen dat ons nog restte in mensen die ons leken te willen helpen, werd op onze laatste avond in de stad pas echt op de proef gesteld. Nadat we afgerekend hadden op restaurant, wilden we zo snel mogelijk weer naar onze riad (die reizigersdiarree, remember?) en liepen we terug langs de weg die ons ook naar het restaurant had gebracht; door de soeks dus. Maar die was plots, om elf uur ’s avonds, compleet verlaten en afgesloten, op één man na die erop stond ons de weg te wijzen naar de Jamaa el Fna. Toen dat plein weer in zicht kwam na een tocht die voor mij veel te lang had geduurd (komaan, letterlijk helemaal alleen door afgesloten straten wandelen die zo op elkaar lijken, en dat terwijl je écht gewoon naar de wc wilt gaan? Je zou voor minder slecht op je gemak zijn!), begon onze ‘gids’ pas echt agressief te worden.

Hij versperde ons de weg en hield ons lichamelijk tegen wanneer we aanstalten maakten om door te wandelen, en begon ons quasi te bedreigen tot we onze portefeuille bovenhaalden en alles eruit haalden wat erin zat – wat gelukkig niet meer dan zo’n twintig euro was. Snel verdiend om één minuut de weg te wijzen aan twee goedgelovige toeristen, nietwaar?

> Wat hebben we vandaag geleerd? Wanneer je in zulke situaties terechtkomt waarin je het noorden (letterlijk en/of figuurlijk) echt helemaal kwijt bent, klop dan aan bij de dichtsbijzijnde riad die er degelijk uitziet. Zij zullen contact opnemen met jouw riad en/of je de weg ernaartoe wijzen, zonder daar geld voor te vragen. En als dat niet lukt, werken een paar (krokodillen)tranen blijkbaar ook.

De rondreis

1. Marrakech

Eerlijk gezegd is de weg van de luchthaven naar onze riad het enige wat we van Marrakesh hebben gezien op onze eerste dag. Het beeld dat we aan het einde van de reis van de stad hebben gekregen, heeft de rest van onze reis dan ook niet gekleurd – gelukkig maar.

Riad Karim – *****

Na een hele dag onderweg te zijn geweest, was het dubbel zo aangenaam om hartelijk ontvangen te worden door Karim. Zijn gastvrijheid en onze vermoeidheid van de reis deden ons dan ook beslissen om de eerste avond nog niet de drukte van de stad, maar juist de rust van de riad op te zoeken. Onze bagage – en onze zorgen – lieten we achter in onze gezellige slaapkamer, waarna we naar het schitterende dakterras trokken om daar te genieten van wat ongetwijfeld één van de lekkerste maaltijden van de hele reis was. Het wauw-gevoel dat we hadden toen we hier voor het eerst binnenliepen, heeft ervoor gezorgd dat we stonden te springen om hier terug te keren na de rondreis.

2. Ouarzazate

Onze eerste excursie bracht ons naar Ouarzazate, de stad die bekendstaat om de Ait Ben Haddou. Deze monumentale stad verdient haar plek op de werelderfgoedlijst, en haar inwoners zijn het daar duidelijk mee eens. Hun trots is misschien nog van verder waarneembaar dan de resten van de stad, die het decor vormde voor heel wat films en series zoals Gladiator en Game of Thrones. Het uitzicht dat je cadeau krijgt als je de moeite neemt om tot bovenaan de berg te klauteren is op zich al de moeite.

3. Boumalne Dadès

Op datzelfde elan van prachtige uitzichten reden we verder naar de Dadèskloof. Daar doorklieft een stroom van glashelder water een stel rotsen die metershoog boven je uittorenen. Dat zo’n stroom fris water al eens verkoeling kan brengen op een hete, Marokkaanse dag, bewijzen de vele gezinnen die hier een paar uur van hun dag al badend komen doorbrengen; je bent hier dus zeker niet alleen. Gelukkig zal de kloof zelf te veel van je aandacht in beslag nemen om ook nog op de spelende kindjes te kunnen letten. 😉

Kasbah de Dadès – ****

Pas in een iets groter hotel als Kasbah de Dadès viel het ons op dat we echt in het laagseizoen naar Marokko waren gekomen; we moesten het hele hotel – en het zwembad – slechts delen met vijf andere hotelgasten. Daarom kon het personeel ons eens zo hard in de watten leggen, bijvoorbeeld door de ontbijttafel te dekken op het terras, dat ons een uitzicht gaf op het prachtige landschap. Ze zeggen weleens dat honger de beste saus is, maar een schitterende omgeving doet ook al veel!

4. Merzouga

Merzouga zelf is een klein dorpje dat we op eigen houtje zijn gaan verkennen in onze vrije tijd, maar waar eigenlijk niet erg veel te beleven valt. Mensen komen hier vooral naartoe om van hieruit de woestijn in te kunnen trekken. Mocht je wat tijd over hebben, wandel dan toch eens de gigantische souvenirshop binnen; niet alleen zal je veel minder betalen dan in de soeks, ook kan je vertellen dat je je tastbare herinneringen in het midden van de woestijn hebt gekocht!

Tentenkamp – **

Hoe kan het dat een tentenkamp in het midden van de Sahara, waar we een goed bed en nog beter eten kregen, toch maar twee sterren krijgt van ons? Omdat TravelBird ons niet had gewaarschuwd dat we dat tentenkampen zouden moeten delen met vijftig anderen. Dat stond in schril contrast met het luxueuze tentenkamp (lees: tenten met eigen badkamer) dat de acht anderen uit onze groep voor zichzelf hadden. Een onvergetelijke ervaring, dat wel, maar niet per se in de positieve zin van het woord.

Nasser Palace – ***

Pas op dag vier van onze rondreis kregen we tijd om eventjes te bekomen van de voorafgaande dagen. Een dag rustig aan het zwembad liggen klonk dan ook heel aantrekkelijk, tot we in de gaten kregen dat het er helemaal niet rustig aan toe zou gaan. Iedereen die op een dromedaris de woestijn in trekt, komt daar langs om zijn bagage achter te laten, waardoor het er soms heel hectisch aan toe gaat. Het uitzicht van de gouden duinen in de verte maakt veel goed, maar nu ook niet alles.

Persoonlijke mening

Onze rondreis door het land was zoals haar reliëf: met serieuze hoogte- en dieptepunten. Van de groepen die veel groter uitvielen dan was aangegeven, de chauffeurs die je naar plekken brengen die bol staan van de verkopers, de mensen in de stad die alleen op je geld uit zijn en de ongezellige (en onveilige) sfeer in de stad; tot de prachtige sterrenhemel, de fenomenale natuur, de zonovergoten dakterrasjes en de heerlijke muntthee.

Zou ik je dan aanraden om naar Marokko op vakantie te gaan? Ja, als je wegblijft uit de grote steden. Ik zou ze persoonlijk alleen nog gebruiken als uitvalsbasis om van daaruit naar de meer afgelegen gebieden te trekken (een dagexcursie zoals wij er één hebben gemaakt is daarvoor ideaal), want de natuur is in onze ogen veel meer de moeite waard – als je het er voor over hebt om veel in de auto of de bus te zitten, tenminste.