Leestijd: 3 minuten
Elly Heiremans (21) ontdekte al gauw dat hogere studies Voedings- en Dieetkunde toch niet helemaal haar ding waren. Ze stopte met studeren, en wat begon als een avondopleiding Ambachtelijk Ijsbereider, eindigde in een eigen ijskraam. Hoe deze jonge onderneemster terugkijkt op dat parcours? “Ik heb er nog geen enkele keer aan gedacht om te stoppen.”
“In mijn opleiding Voedings- en Dieetkunde waren er een paar modules waarin we konden koken, maar voor de rest moesten we voornamelijk getalletjes uit het hoofd leren. Dat zag ik niet echt zitten. Omdat ik wiskunde-wetenschappen heb gedaan in het secundair, begrepen veel mensen niet waarom verder studeren gewoon niets voor mij was. Daarna heb ik ook de testen aan de politieschool afgelegd, maar achteraf gezien ben ik blij dat ik daar toen niet voor geslaagd ben. Het zou waarschijnlijk evenmin mijn ding zijn geweest.
Wanneer ik thuis ging vertellen dat ik had besloten te stoppen met studeren, stonden mijn ouders uiteraard niet te springen, maar ze begrepen het wel. Toch stonden ze erop dat ik dan moest gaan werken, en daar kon ik me wel in vinden. De hele dag thuis zitten zonder iets te doen, da’s niets voor mij. De ene week schreef ik me uit op school, en de volgende had ik al een baantje bij de lokale supermarkt, waar ik nu nog altijd werk.
Toen ik op een zonnige dag nog eens ging fietsen met mijn ouders, merkten we op dat de ijskramen goed te doen hadden. Mijn mama grapte nog: “Is dat niets voor jou?” Het idee is blijven hangen, en wanneer ik wat opzoekingswerk deed op internet, kwam ik al snel bij de avondopleiding Ambachtelijk Ijsbereider van Syntra uit. Toen ik daaraan begon, was het eigenlijk niet mijn bedoeling om daar verder nog iets mee te doen; ik zocht gewoon een nieuwe hobby, net als mijn mama. Zij ging gewoon mee naar de avondlessen. Die hobby is ondertussen een beetje uit de hand gelopen. Zo startte ik in augustus vorig jaar Crèmelie op. Ik begon met de verkoop van ijs in dozen, en opende ondertussen ook een ijskraam.
Eigenlijk is het hele gezin nauw betrokken bij alles wat met de zaak te maken heeft. Mijn mama helpt me bij de bereidingen, omdat zij nu zelf ook weet hoe het moet. Mijn zus staat regelmatig in het kraam wanneer ik aan het werk ben in de supermarkt of in de kelder, om het ijs te bereiden. Daarnaast helpt zij me bij de administratie, aangezien ze een opleiding Bedrijfsmanagement heeft gevolgd. Zo tastte ik toch niet helemaal in het duister toen ik de zaak oprichtte. Ja, die opleiding heeft ze speciaal daarvoor gevolgd.
“Aan iedereen werd gevraagd waar ze zoal mee bezig waren, maar mij sloegen ze over.”
Elly
Meestal is het heel fijn om alles samen met het hele gezin te doen, maar het is niet altijd even gemakkelijk. Uiteindelijk is het mijn zaak – aangezien ik insta voor alle kosten – en neem ik dus alle grote beslissingen. Toch bemoeien de anderen zich daar soms eens mee. Ook al ben ik nu zaakvoerder, mijn ouders zien mij uiteraard nog altijd in de eerste plaats als hun dochter. Gelukkig hebben we nog geen ruzie gemaakt… Voorlopig!
En dat terwijl het runnen van een eigen zaak toch een grote impact heeft op je gezinsleven; de zaak maakt nu een groot deel van ieders leven uit. Om maar een voorbeeldje te geven: wanneer het ijskraam open is, moet mijn mama altijd stand-by zijn. Als het ijs op is, brengt zij het reserve-ijs dat binnen staat naar het kraam, omdat ik daar op drukke momenten zelf geen tijd voor heb. Niet dat ze daar dan constant mee bezig is, maar op zulke momenten kan ze niets anders doen.
Een bijkomend voordeel aan die betrokkenheid is dat ik altijd om raad kan gaan vragen; niet alleen aan mijn boekhouder, maar ook aan mijn gezin. Want raad heb je wel nodig als je op jonge leeftijd al zulke verantwoordelijkheden hebt. Dat neemt natuurlijk niet weg dat het geweldig is om mijn eigen zaak te hebben. Toen ik vorig jaar op de oudleerlingenavond van mijn middelbare school was, wisten veel mensen wel dat ik in de supermarkt aan het werk was, maar niet dat ik ondertussen mijn eigen zaak was gestart. Aan iedereen werd gevraagd waar ze zoal mee bezig waren, maar mij sloegen ze over. Ze waren gewoon niet geïnteresseerd. Maar om dan nu te zien dat diezelfde mensen wel alles beginnen te volgen, dat maakt me best wel fier.
Veel van hen waren erbij met de opening, die een groot succes was: de mensen stonden tot bij de buren aan te schuiven. Alleen was het toen wel zo druk dat ik geen tijd had om een praatje te slaan met de mensen die speciaal naar ons waren gekomen. Ondertussen is de ijsbar die we in april van dit jaar openden, een echt aansprekingspunt geworden. Sinds de ijsbar geopend is, doet ook de literverkoop het veel beter, en dat is eigenlijk wel logisch: mensen willen eerst een bolletje proeven voordat ze een hele doos kopen. En daarbij, vers geschept ijs blijft toch het allerlekkerst?
En wat de toekomst nog brengt? Hopelijk een eigen ijssalon! Mijn ouders wilden daarvoor de garage verbouwen, maar die kan ik later niet meenemen; daarom heb ik nu een mobiel kraam gekocht. Al bij al heb ik nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing om te stoppen met studeren en mijn eigen zaak op te richten. Ik ben als persoon zelfverzekerder en socialer dan pakweg een jaar geleden. Toen ik nog op school zat, was ik vrij verlegen, maar nu sta ik steeds te kletsen met de mensen. Veel klanten komen ook speciaal om een babbeltje te slaan. En laat dat nu net hetgeen zijn waar ik het meest voldoening uit haal.”
Keeping Up With Kilien 